Εφηβικό Στέκι για εφήβους από τις 19 έως και τις 28 Ιουνίου στον Ι. Ν. Εισοδίων Θεοτόκου Γουδίου

Το Ίδρυμα Νεότητας και Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β΄ διοργανώνει για δεύτερη χρονιά το εφηβικό στέκι.

Πρόκειται για ένα θερινό απογευματινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων για εφήβους, που θα διαρκέσει από τις 19 έως τις 28 Ιουνίου από τις 16.00 έως τις 21.30. Στο πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται δημιουργικές δραστηριότητες, αθλήματα, escape room, βραδιές επιτραπεζίων, μαγειρική, καθώς και μία ημερήσια εκδρομή, όπως επίσης κέρασμα και βραδινό φαγητό!

Απευθύνεται σε μαθητές & μαθήτριες Γυμνασίου (12-15 ετών) και θα λάβει χώρα στον Ι. Ν. Εισοδίων  Θεοτόκου Γουδίου (οδ. Γεωργίου Παπανδρέου 95, Γουδή).

Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής έως τις 9 Ιουνίου είτε στο τηλέφωνο  213 018 4436 είτε στο email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. .

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις 2023

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ

ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2023

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπικείμενης ἔναρξης τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων, ἐπιθυμῶ ὡς Πνευματικός Πατέρας σας νά ἀπευθυνθῶ μέ ἀγάπη σέ ὅλους σας, μαθητές καί μαθήτριες.

Οἱ ἐξετάσεις αὐτές ἀποτελοῦν τήν πρώτη ἀλλά ὄχι τήν μοναδική σημαντική μάχη τῆς ζωῆς σας. Εἶναι ἡ κορύφωση τῶν προσπαθειῶν σας, ἀλλά ὄχι ἡ ἀπόλυτη κρίση τῶν δυνατοτήτων σας.

Ἡ ἐπιτυχία σας σέ αὐτές εἶναι βέβαια σημαντική, ὡστόσο δέν ἀποτελεῖ μονόδρομο! Σκεφθεῖτε πόσες ἀκόμη εὐκαιρίες θά ἔχετε στή ζωή σας γιά νά πετύχετε τούς στόχους σας καί νά ἐκπληρώσετε τά ὄνειρά σας.

Μέ ψυχραιμία, ἑτοιμότητα, σωστό προγραμματισμό τῆς μελέτης καί δυνατή πίστη κατεβεῖτε στόν στίβο καί δῶστε τόν ἀγώνα.

Ἡ νηφάλια σκέψη, ἡ ἀγωνιστική διάθεση καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό σας ἀποτελοῦν ἀνεκτίμητα ἐφόδια.

Εἶστε ἤδη νικητές, καθώς τό ἀποφασίσατε καί τό παλέψατε.

Θά ἤθελα νά ἀπευθυνθῶ καί στούς ἐκλεκτούς ἐκπαιδευτικούς μας καθώς καί στούς ἀγαπητούς γονεῖς σας, γιά νά εὐχηθῶ ἐκ μέσης καρδίας δύναμη, ὑπομονή καί πολλή διάθεση γιά νά στηρίξουμε ὅλοι μαζί τά παιδιά μας στίς προσπάθειες καί στίς ἐπιλογές τους.

Ἡ σκέψη μου καί ἡ προσευχή μου σᾶς συνοδεύουν.

Καλή ἐπιτυχία! Ὁ Θεός νά σᾶς στηρίζει πάντοτε!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Τατουάζ και Εκκλησία

Βγαίνει ένας λαϊκός, που διαχειρίζεται μία ιντερνετική σελίδα, στην τηλεόραση και πλασάρεται ως «εκπρόσωπος τύπου» της εκκλησίας. Βγήκε με αφορμή το τραγούδι της Σουηδής που νίκησε στην Eurovision και υποστήριξε πως η Εκκλησία θεωρεί το τραγούδι σατανικό διότι έχει τον τίτλο Tattoo (τατουάζ). Τα τατουάζ είναι του διαβόλου. Το λέει και η Εκκλησία και οι παπάδες…

Δεν ξέρω πόσοι το πιστεύετε αυτό. Προσωπικά δεν έχω μεγάλη εκτίμηση στα τατουάζ. Και το λέω προκαταβολικά γιατί θα σχολιάζουν κάποιοι από κάτω και θα λένε έπεα ανόητα.

Πριν αποφανθείτε για κάτι που έχει σχέση με την Εκκλησία αφιερώστε πρώτα λίγο χρόνο να μελετήσετε και να ερευνήσετε. Μην μεταφέρετε ό,τι ακούσατε κάποτε σε ένα κήρυγμα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όσοι μιλούν εναντίον των τατουάζ χρησιμοποιούν κυρίως τα Προτεσταντικά επιχειρήματα.

Αν ψάξετε όμως το θέμα θα βρείτε ότι δεν είναι τα πράγματα όπως ίσως τα νομίζετε.

Όσοι είναι κάθετα εναντίον των τατουάζ χρησιμοποιούν δύο βιβλικά χωρία: Το Λευϊτικό 19,28 και το Α᾽ Κορινθίους 3, 16-17.

Τα δύο αυτά χωρία δεν μιλούν αποκλειστικά και γενικά για τα τατουάζ. Το Λευϊτικό αναφέρεται στα ειδωλολατρικά έθιμα του πένθους για τους νεκρούς (κοψίματα στο στήθος, δερματοστιξία, κ.α). Ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύοντας το χωρίο του Αποστόλου Παύλου αναφέρει ως αιτία καταστροφής του σώματος-ναού του Αγίου Πνεύματος την αμαρτία. Και μην πετάξει κάποιος την εξυπνάδα ότι και τα τατουάζ είναι αμαρτία διότι θα απαντήσω με εξυπνάδα και θα σας πω ότι και τους υλικούς ναούς τους στολίζετε με ζωγραφιές και δεν αφήνετε τους τοίχους γυμνούς.

Πάμε τώρα σε κάτι ενδιαφέρον. Την πρακτική των Χριστιανών στους πρώτους αιώνες.

Πολλοί χριστιανοί που είχαν καταδικασθεί για την πίστη τους έφεραν στο σώμα τους τα λεγόμενα Στίγματα. Τατουάζ που αποδείκνυαν ότι ήταν εγκληματίες. Φυσικά, οι χριστιανοί τα θεωρούσαν τιμή. Και ναι. Γίνονταν παρά την θέλησή τους.

Όμως αυτό το γεγονός έδωσε την ιδέα σε κάποιους χριστιανούς να χαράσσουν χριστιανικά σύμβολα στο σώμα τους ώστε να δίνουν ομολογία πως είναι «δούλοι Χριστού». Μέχρι και οι Μοντανιστές που ήσαν αυστηροί στα όσα αφορούν το σώμα έκαναν τατουάζ με το ίδιο σκεπτικό. Πίστευαν πως φέρουν στο σώμα τους τα σημάδια του μαρτυρίου και της ομολογίας που ανέφερε ο Απόστολος Παύλος.

Κι έγινε η ζωή γιορτή...

Δεν υπάρχει Κυριακή που να μην είναι πανηγύρι...

Οι ψυχές την λαχταράνε την ημέρα του Κυρίου.

Καμιά κοινή, καμιά συνηθισμένη. Όλες βαλμένες ελέω Θεού σαν ολάνθιστα περιβόλια στης ζωής του καθενός μας την ζωγραφιά.

Ω τι χρώματα Θεέ μου! Ω τι μυρωδιές! Ω τι γλυκειά χαρά που σου απλώνει τα ματωμένα απ' τα καρφιά χέρια Της να την πιάσεις σφιχτά και κείνη να σε πετάξει ως τα άνω υπέροχα.

Ω τι ευφροσύνη ανείπωτη, απερίγραπτη και με μυριάδες λέξεις ακόμα, που καρτερά στην αγκαλιά της να κουρνιάσεις και να αναπαυτείς γαληνεμένος…

Μέσα στα ευωδιαστά μπουκέτα της Χρισταγάπητης βιωτής, είναι και κάποια που σαν να κάνουν τον αέρα να μοσχοβολά αδιάκοπα την ασυννέφιαστη Άνοιξη και τις καρδιές να χτυπούν πιο δυνατά σαν τις πρώτες ορθρινές καλοκαιρινές καμπάνες, που τα μισάνοιχτα παραθύρια φέρνουν μες στην ησυχία και την μακαρία πτωχεία των χαμηλών σπιτιών, με τις απ' το Πάσχα ασβεστωμένες αυλές. Είναι οι Κυριακές μετά το πρώτο Χριστός Ανέστη, μετά το Θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου, μετά την παντοτινή συντριβή του Θανάτου.

Μια–μια έρχονται να σε προσκαλέσουν σε μια χαρμόσυνη ατελεύτητη γιορτή. Μεγαλύνουν οι ψυχές Τον εξαναστάντα τριήμερον εκ τάφου. Φωτίζει ο ζωοδότης Χριστός τις ψυχές με την φλόγα την άσβεστη της αγάπης, αυτήν που λιώνει στο σπινθήρισμά της την έχθρα και το μίσος της αμαρτίας. Καλεσμένοι όλοι μας εδώ και αιώνες, σ αυτές τις χαρμόσυνες Κυριακές του Πεντηκοσταρίου.

Στις Εκκλησιές δεν παύουν να διαβάζονται λόγια άφταστης ωραιότητας γραμμένα για αυτές, να ακούγονται ύμνοι που δε θα σιγάσουν ποτέ την δοξαστική φωνή που ανεβαίνει από τα μέσα κάθε δακρυσμένου σκυφτού ταπεινού, που προσμένει τον Ουράνιο λειμώνα με Αγία Υπομονή. Θα δακρύσουμε και εμείς κάθε φορά που θα αισθανθούμε πόσες τέτοιες πέρασαν από μπροστά μας ως σήμερα χωρίς όμως και εμείς να τις σφιχταγκαλιάσουμε. Μα θα νιώσουμε και ευλογημένοι που ο Θεός μας χαρίζει ακόμα αναπνοή, για να τις αγαπήσουμε αυτές τις ξεχωριστές Κυριακές στις παρυφές του Θέρους.