Η ημέρα της μητέρας. Αλλά εγώ θα σας μιλήσω για τη νύχτα της.
Στις 2 Φεβρουαρίου, έχει καθιερωθεί επίσημα να εορτάζεται η γιορτή της Μητέρας, ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού, ημέρα προσφοράς στο Θεό, του Τεσσαρακονθήμερου Χριστού, από την Αγία Μητέρα Του, την Παναγία. Στο πρόσωπο της μητέρας Του Θεού και των ανθρώπων, η Εκκλησία μας πριν από ακριβώς 90 χρόνια, αναγνώρισε το πρόσωπο όλων των μητέρων και θέσπισε την μεγάλη εορτή ως και εορτή της μητέρας. Αυτήν την ημέρα από το 1929 έχει καθιερώσει η Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας, σαν σημείο αναφοράς για την Ελληνίδα Ορθόδοξη Μητέρα τιμώντας τους κόπους, τις θυσίες και την ανεκτίμητη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία μας.
Θυμάσαι την πρώτη; Είχαν φύγει πια όλοι οι επισκέπτες, αισθανόσουν κατάκοπη και χαρούμενη, πονούσες λίγο, το μωρό λίγα μέτρα μακριά από εσένα, σε καλά χέρια στην αίθουσα νεογνών, κάποιο κλαίει, πολλά κλαίνε, δεν ξέρω ούτε καν πώς ακούγεται το κλάμα του ακόμα, αλλά είμαι ήσυχη, μπορώ λίγες ώρες να κοιμηθώ, έγινα μαμά, θα το νιώσω πού θα πάει, θα μάθω να το θηλάζω, μου έδειξαν, πρέπει να κοιμηθώ, η γέννα δεν ήταν παίξε-γέλασε, οι εφιάλτες με τους πόνους, και μια αναπάντεχη μοναξιά, το θέλω δίπλα μου αυτό το μωρό αλλά καλύτερα μακριά μου τις πρώτες ώρες, πώς θα τα καταφέρω;
Η πρώτη νύχτα στο σπίτι. Τη θυμάσαι κι αυτή; Που όλοι κοιμόντουσαν και εσύ δεν μπορούσες να κλείσεις μάτι; Τι στο καλό θα το κάνω αυτό το πλάσμα εγώ; Πού είναι οι γιατροί και οι νοσοκόμες να είναι συνέχεια από πάνω του, πού ξέρω εγώ αν αναπνέει, αν πονάει, αν πεινάει, πώς θα το πιάσω να το πλύνω, να το αλλάξω, αστειεύεστε που μας διώξατε από το μαιευτήριο μέσα σε πέντε ημέρες, τι προλαβαίνει να μάθει κανείς μέσα σε πέντε ημέρες;
Eγκώμιον εις τους Τρεις Ιεράρχας.
του Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ'
Ἑορτάζουμε κατ' αὐτάς τήν σεπτήν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, θεοφόρων ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, μνήμην καί σύναξιν. Καί, ὄχι μόνον οἱ θεολογοῦντες καί οἱ παιδείας μετασχόντες ὀφείλουν θαυμασμόν πρός αὐτούς καί μελέτην τῶν συγγραμμάτων τους, ἀλλά καθείς φίλος τῆς ἀληθείας δέον ὅπως ἑορτάζει τήν 30η Ἰανουαρίου καί μετά πολλῆς τῆς εὐγνωμοσύνης ν' ἀναφέρει τά χρυσέα ὀνόματά τους.
Τῷ ὄντι, οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι, Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπῆρξαν ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος, μελίρρυτοι ποταμοί σοφίας, ἄνθη μυρίπνοα καί τερπνότατα, περιφανεῖς διδάσκαλοι, στῦλοι τῆς εὐσεβείας, οὐρανοβάμονες ἐπίγειοι Ἄγγελοι, μεγάλα προπύργια τῆς Ἐκκλησίας. Ἀληθῶς, ὁ ἱερός ὑμνογράφος δίδει πανευφροσύνως τό σύνθημα «σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ἀσμάτων», διά τό ὕψος τῆς προσωπικότητός των (βλ. Μηναῖον Ἰανουαρίου Λ').
Ὁ Μέγας Βασίλειος:
Λαμπρότατος τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας ποιμήν, μιμητής τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, τοῦ Καλοῦ Ποιμένος. Ἐπεδείξατο βίον ἁγνόν, καθαρόν, ἀνεπίληπτον, μέ καρδίαν στοργικήν καί ἐλεήμονα, μέ φρόνημα ἀγωνιστικόν, ἡρωϊκόν καί ἀτρόμητον ἐνώπιον πάσης κοσμικῆς ἐξουσίας. Κάτοχος λιπαρᾶς παιδείας θύραθεν τε καί χριστιανικῆς, κατέχων πλοῦτον γνώσεως, ἔχων καλλιέπειαν λόγου μετ' ἀποδεικτικῆς ἰσχύος καί δυνάμεως.
Ἀπό τήν μίαν πλευράν ἤλεγξε τούς κακοδόξους καί δυσσεβεῖς Ἀρειανούς καί Εὐνομιανούς καί ὀρθοτόμησε τόν λόγον τῆς ἀληθείας, στερεώσας τά ἱερά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπό τήν ἄλλην ἐμερίμνησε ὑπέρ τῶν πτωχῶν, τῶν ὀρφανῶν, τῶν χηρῶν, τῶν ἀστέγων, τῶν ξένων, τῶν ἀσθενῶν, τῶν πασχόντων συνανθρώπων του, ἀφ’ ἑνός μέν δαπανήσας τήν πατρικήν του περιουσίαν, ἀφ' ἑτέρου δέ ἱδρύσας σπουδαιότατον συγκρότημα φιλανθρωπίας καί ἀγάπης, τό ὁποῖον καί ἔλαβε ἀπό τόν λαόν τό ὄνομα «Βασιλειάς».
Για την εορτή των Τριών Ιεραρχών…
Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τους μαθητές για την εορτή των Τριών Ιεραρχών.
Αγαπητά μας παιδιά,
Στις 30 Ιανουαρίου τιμάμε, όπως κάθε χρόνο, τους Τρεις Ιεράρχες, δηλαδή τον Μέγα Βασίλειο, Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας, τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Από τον 11ο μ.Χ. αιώνα έχει καθιερωθεί ο κοινός εορτασμός τους την 30η Ιανουαρίου για να προβάλλεται ο συνδυασμός χριστιανικής θεολογίας και ελληνικών γραμμάτων, πνευματικής ζωής και κοινωνικής δράσης, τον οποίον επέτυχαν. Ο πρώτος εορτασμός τους ως Προστατών της Παιδείας έγινε το 1826 στην Κέρκυρα, στην Ιόνιο Ακαδημία, την πρώτη πανεπιστημιακού επιπέδου ελληνική σχολή στην ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Στο ελεύθερο Ελληνικό Κράτος τιμώνται από το 1842 ως Προστάτες των Γραμμάτων, των διδασκόντων και των μαθητών.
Η Ελληνορθόδοξη Παιδεία, την οποία καλλιέργησαν οι τρεις αυτοί άγιοι Ιεράρχες και διδάσκαλοι, παραμένει και σήμερα επίκαιρη, διότι προσφέρει πρότυπα στους νέους. Η πνευματική κρίση της εποχής μας οφείλεται κυρίως στην έλλειψη προτύπων ή μάλλον στην προβολή λανθασμένων προτύπων. Οι νέοι διψάτε για αγώνες που οδηγούν σε έναν καλύτερο κόσμο και θέλετε από εμάς τους μεγαλύτερους να σας δώσουμε τα κατάλληλα εφόδια. Όταν, όμως, εμείς δεν ανταποκρινόμαστε επαρκώς σ’ αυτήν την προσδοκία, τότε όλοι δρέπουμε τους πικρούς καρπούς. Παρατηρούμε αντικοινωνική συμπεριφορά από νέους και νέες, βλέπουμε περιστατικά βίας μεταξύ συμμαθητών, θλιβόμαστε για φαινόμενα ασεβείας προς τους διδάσκοντες.
Να αποκτήσει ο γάμος την χαρά του Παραδείσου...
Πολλά ζευγάρια ταλαιπωρούνται στον έγγαμο βίο τους…Πολλοί αναφέρουν ότι το πάθος, ο έρωτας, το συναίσθημα έχουν χαθεί, ή απλά είναι ανενεργά.
Ας αναφέρουμε κάποια πρακτικά πράγματα, χωρίς όμως να σκανδαλισθείτε :
Να κυνηγάμε τον άλλον ερωτικά και να του δείχνουμε την αγάπη μας, χωρίς ρολόγια και προγράμματα.
Να τον αγκαλιάζουμε, να του χαμογελάμε, να λέμε ότι τον αγαπάμε χωρίς όρους και προϋποθέσεις, εκεί που δεν το περιμένει.
Σηκώθηκες και πας πρώτος στη δουλειά ; Γράψε ένα post-it με κάτι όμορφο και βάλε το στον καθρέφτη ….Σου φαίνεται χαζό; Είναι όμορφο…πίστεψέ με..
Ένα δώρο και ας μην είναι κάποια γιορτή, αρκεί ένα «Σου πήρα αυτό ..έτσι γιατί σε αγαπώ». Μια μικρή έκπληξη, μια έξοδος για φαγητό ή καφέ, αγκαλιά ή χέρι – χέρι.
Να στείλουμε ένα ρομαντικό μήνυμα στο διάλλειμα της δουλειάς...
Ντύθηκε ο άνθρωπός σου και ετοιμαστήκατε να βγείτε, πες του ότι είναι όμορφος, ότι είναι ωραίο αυτό που φοράει, ότι χτένισε ωραία τα μαλλιά ….μετά θα σου χαμογελάσει θα σου πει «ευχαριστώ», σίγουρα θα είναι ίσως το ωραιότερο χαμόγελο και το ωραιότερο «ευχαριστώ» που έχεις εισπράξει στη ζωή σου.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Για πολλά νοιαζόμαστε οι μεγαλύτεροι να μάθουν τα παιδιά μας σήμερα. Θέλουμε να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, όπως το σχολικό πρόγραμμα επιτάσσει, να συμπληρώνουν το πρόγραμμά τους με τον αθλητισμό, με την μουσική, με πολεμικές τέχνες, με χορό, με μύηση στον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ώστε να μπορούν να προχωρούν με ολοκληρωμένη κατάρτιση στην ζωή, αλλά και να περνούν καλά, καλλιεργώντας τάλαντα που πιθανόν να έχουν. Μας ενδιαφέρουν και οι κοινωνικές δεξιότητες, διότι θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν καλή σχέση με τους γύρω τους, να μην είναι απομονωμένα, αλλά και να μπορούν να φέρονται όσο το δυνατόν καλύτερα, σε μία εποχή έλλειψης σεβασμού και συνήθους αναίδειας.
Διαπιστώνουμε όμως ένα έλλειμμα. Η πίστη δεν είναι στις προτεραιότητες των ενδιαφερόντων μας. Χωρίς να είμαστε απορριπτικοί, εντούτοις αρκούμαστε είτε σε ό,τι έχει απομείνει από το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο, είτε σε κάποιον εκκλησιασμό στις γιορτές, είτε στην τήρηση κάποιων εθίμων, ίσως και κάποιοι από μας να στέλνουμε τα παιδιά μας σε κατηχητικές συνάξεις, όπου ακόμα γίνονται. Η πίστη όμως δεν είναι καθημερινότητα στην ζωή των περισσότερων οικογενειών. Ευλογημένες συνήθειες όπως το σημείο του σταυρού στο τραπέζι, η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, το καντήλι και το λιβάνι στο εικονοστάσι, μία αναφορά στην ζωή του Χριστού, στα θαύματα και τις παραβολές, η συμμετοχή στην θεία λειτουργία της Κυριακής και η θεία κοινωνία, η προσευχή, οι μετάνοιες, αλλά και η συζήτηση με γνώμονα τις αρχές και τις αξίες της πίστης για τα προβλήματα που αναφύονται στην ζωή μας και στην ζωή τους δεν είναι σημάδια τα οποία κάποιος εύκολα συναντά στους πολλούς.