Μαζί και πάλι στο διαδικτυακό «Πέρασμα»
Μαζί και πάλι στο διαδικτυακό «Πέρασμα» του Ιδρύματος Νεότητος και Οικογένειας
- • H μαρτυρία του Αγίου Δημητρίου στην εποχή μας
- • Η αναζήτηση του Θεού από το σύγχρονο άνθρωπο και η απάντηση του Αγίου Νέστορα από το στάδιο της Θεσσαλονίκης
- • Η Εκκλησία για τον πόλεμο και την ειρήνη
- • Η παρουσία της Παναγίας στο μέτωπο του πολέμου. Το παράδοξο και η εξήγηση
- • Ελευθερία, πόλεμος και πάθη στην ανθρώπινη περιπέτεια
Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που συζητούμε στην πρώτη εκπομπή του νέου κύκλου (τρίτου κατά σειράν) στη διαδικτυακή εκπομπή «Πέρασμα» του Ιδρύματος Νεότητος και Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Η εκπομπή θα μεταδοθεί τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου, στις 9.00 το βράδυ, και θα βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος (neotita.gr).
Προσκεκλημένος της εκπομπής είναι ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δορμπαράκης, συντ. Εκπαιδευτικός –Συγγραφέας.
Σάς περιμένουμε να συναντηθούμε κι εφέτος -έστω- διαδικτυακά...
Ετήσιο Μνημόσυνο για τον πρωτοπ. Αθανάσιο Γιακουμάκη
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την εκδημία του αγαπητού και αξιοσέβαστου πρωτοπρεσβυτέρου Αθανασίου Γιακουμάκη, ο οποίος υπηρέτησε επί πενήντα ολόκληρα χρόνια ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Στυλιανού Γκύζη Αθηνών. Την Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021 στις 10:00 το πρωί θα τελεστεί στον Ιερό Ναό Αγίου Στυλιανού Γκύζη Αθήνα ετήσιο Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του ευγενούς και συμπαθούς ιερέα του Γκύζη.
πρωτοπρεσβύτερος Αθανάσιος Γιακουμάκης
1933-2020
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Στυλιανού Γκύζη
Ο βίος και η πολιτεία του κάθε ανθρώπου είναι αυτό που τελικά τον κρίνει, αλλά και μας κρίνει. Κι ο άνθρωπος αυτός είναι και λύχνος, που το φως φωτίζει, χωρίς δισταγμούς και διλήμματα, χωρίς να τρεμοσβήνει κι όταν ακόμη οι βοριάδες του θανάτου κτυπούν, τότε μιλάμε για έναν αυθεντικό και αληθινό άνθρωπο, αφού η αρετή του είναι δοκιμασμένη. Για έναν τέτοιο λύχνο, που διατηρήθηκε άσβεστος σε χρόνια δύσκολα πρόκειται και ο π. Αθανάσιος Γιακουμάκης. Γιατί η εποχή μας έχει ανάγκη από πρότυπα, από ανιδιοτελείς ηγέτες, από αληθινούς ποιμένες με πνεύμα θυσίας, πνεύμα προσευχής που να εμπνέουν, να καθοδηγούν, να πείθουν, να αγαπούν. Οι παλιοί πρέπει να τον θυμούνται. Οι νέοι πρέπει να τον γνωρίσουν.
Θες να μάθεις τι σημαίνει εμπιστοσύνη στον Θεό; Διάβασε την ιστορία της Γρηγορίας.
Η εμπιστοσύνη στον Θεό. Με αξίωσε ο Θεός να τον υπηρετήσω στο άγιο έργο Του, την κατήχηση. Χρόνια τώρα, στην ενορία του Αγίου Χαραλάμπους, τα παιδιά έρχονταν ανελλιπώς, κάθε Σάββατο πρωί στο ενοριακό κέντρο, όπου εκεί «ξεδιψούσαμε» ακούγοντας τον Άγιο λόγο του Θεού.
Ανάμεσα στα 30 περίπου παιδιά που μαζεύονταν ήταν και η Γρηγορία, μαθήτρια πέμπτης δημοτικού. Ήσυχο παιδί. Ποτέ δεν έλεγε κάτι, όταν τη ρωτούσες. Έδινε την εντύπωση ότι ίσως δεν συμμετείχε. Με είχε προβληματίσει.
Αργότερα, χρειάστηκε να διακονήσω σε άλλη ενορία. Κράτησα όμως την επικοινωνία με τα παιδιά του κατηχητικού σχολείου του Αγίου Χαραλάμπους. Με τη Γρηγορία δεν στάθηκε αυτό δυνατό. Έδειξε ότι δεν ήθελε. Αργότερα, είχα μάθει ότι έμπλεξε με παρέες, άλλαξε «δρόμο». Η προσευχή για όλα τα παιδιά δεν σταμάτησε. Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησε την δούλη σου… Μαρία, Κατερίνα, Μάρθα, Γρηγορία…
Κάποτε, είχα μάθει ότι είχε περάσει στη Νομική Αθηνών. Ήταν από τις καλές μαθήτριες και η επιλογή της σχολής μία από τις πρώτες.
Μία μέρα, επιστρέφοντας από τη δουλειά μου, μου είπαν ότι πήρε τηλέφωνο κάποιο παλαιό κατηχητόπουλο, και ήθελε να με δει. «Ποια; Η Γρηγορία…», είπα ξαφνιασμένη. Χάρηκα όταν συναντηθήκαμε, είχα μείνει άφωνη με αυτό που έβλεπα. «Η Γρηγορία είναι αυτή;», είπα μέσα μου. Ο Άγιος Θεός την δοκίμαζε. Ο καρκίνος είχε προχωρήσει και είχε αλλοιώσει το μισό της πρόσωπο τόσο που δεν την αναγνώριζες.
«Σας περίμενα», μπόρεσε και μου είπε και ένα χαμόγελο μόλις και μετά βίας χαράχτηκε στο μέρος των χειλιών της που δεν είχαν προσβληθεί από την αρρώστια.
Ο Θεός και ο θάνατός μας
Ο θάνατος είναι ένα γεγονός το οποίο δεν θέλουμε, ότι και να κάνουμε δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε, είναι ξένο προς την φύση μας. Δεν είμαστε πλασμένοι για να πεθαίνομε, δεν μπορούμε να εξοικειωθούμε με την ιδέα ότι μια μέρα θα πεθάνομε και μεις. Παρόλο που το ξέρουμε και είμαστε βέβαιοι, αφού δεν υπάρχει κανένας που έμεινε αθάνατος. Ακόμα και ο ίδιος ο Θεός όταν έγινε άνθρωπος υπέταξε εκούσια τον εαυτό Του στον θάνατο. Άρα ούτε και σε μας υπάρχει ενδεχόμενο να μην γευθούμε την εμπειρία του θανάτου.
Πως θα καταλάβουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;
Όλο κι όλο η πνευματική μας ζωή, αδελφοί χριστιανοί, είναι το να εφαρμόζουμε σε κάθε μας πράξη το θέλημα του Θεού. Αλλά πως θα γνωρίσουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;
Το πρώτο που μπορούμε να πούμε είναι να διαβάζουμε την Αγία Γραφή, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, στην οποία φανερώνει ο Θεός το άγιο θέλημά Του και μας το παρουσιάζουν οι άγιοι Προφήτες και Απόστολοι. Και ακόμη, για να μάθουμε το θέλημα του Θεού, είναι το να διαβάζουμε τους βίους των αγίων της Εκκλησίας μας, που είναι το καλύτερο υπόμνημα της Αγίας Γραφής και βλέπουμε πως ζούσαν οι άγιοι.
Αλλά ένας απλός χριστιανός, που δεν έχει μαθητευθεί καλά στα θεία, γιατί δεν διαβάζει την Αγία Γραφή ούτε τα ιερά Συναξάρια, πως θα γνωρίσει αυτός ποιο είναι το θέλημα του Θεού στην κάθε περίπτωσή του, για να το τηρήσει;
Την απλή συμβουλή που έχουμε να δώσουμε σ᾽ αυτόν είναι το να του πούμε να κάνει την προσευχή του, παρακαλώντας τον Θεό να τον φωτίσει ποιο είναι το θέλημά Του, για να το πράξει. Πάντοτε, χριστιανοί μου, πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας φανερώνει το θέλημά Του και να μας δίνει την Χάρη Του να το πράττουμε.
Και στο «Πάτερ ημών», την προσευχή που μας παρέδωσε ο Χριστός μας, έχουμε το αίτημα, «Γενηθήτω το θέλημά Σου»! Γιατί, αν δεν πράττουμε το θέλημα του Θεού, δεν θα είναι πετυχημένο αυτό που κάνουμε και τους άλλους όλο και θα τους λυπούμε και μείς οι ίδιοι όλο και θα είμαστε ταραγμένοι. Αν, ζητάμε με προσευχή να μας φωτίσει ο Θεός τι να κάνουμε σε κάθε δύσκολη περίσταση, κι᾽ αν δεν είναι σωστό αυτό που κάνουμε, όμως επειδή έγινε με προσευχή, ο Θεός θα το φέρει και θα το οδηγήσει έτσι, ώστε να έχει καλή έκβαση και να δώσει κάποια ωφέλεια.