"...Καί ὥσπερ ἐπί τῆς γῆς ἐν τῇ Ἐκκλησία σου λειτουργόν αὐτόν κατέστησας, οὕτω καί ἐν τῷ οὐρανίῳ σου θυσιαστηρίῳ ἀνάδειξον, Κύριε..."
(Ευχή εις κεκοιμημένον Ιερέα)
Ο βίος και η πολιτεία του κάθε ανθρώπου είναι αυτό που τελικά τον κρίνει, αλλά και μας κρίνει. Κι ο άνθρωπος αυτός είναι και λύχνος, που το φως φωτίζει, χωρίς δισταγμούς και διλήμματα, χωρίς να τρεμοσβήνει κι όταν ακόμη οι βοριάδες του θανάτου κτυπούν, τότε μιλάμε για έναν αυθεντικό και αληθινό άνθρωπο, αφού η αρετή του είναι δοκιμασμένη.
Για έναν τέτοιο λύχνο, που διατηρήθηκε άσβεστος σε χρόνια δύσκολα πρόκειται και ο π. Αθανάσιος Γιακουμάκης. Γιατί η εποχή μας έχει ανάγκη από πρότυπα, από ανιδιοτελείς ηγέτες, από αληθινούς ποιμένες με πνεύμα θυσίας, πνεύμα προσευχής που να εμπνέουν, να καθοδηγούν, να πείθουν, να αγαπούν. Οι παλιοί πρέπει να τον θυμούνται. Οι νέοι πρέπει να τον γνωρίσουν.
Ο π. Αθανάσιος Γιακουμάκης γεννήθηκε το 1933 στο χωριό Ασκούς (Ασκοί) Δήμου Πεδιάδος Καστελίου Ηρακλείου Κρήτης.
Από μικρός ο Φραγκίσκος (Αθανάσιος) αγάπησε την Εκκλησία και για να την υπηρετήσει, επιδόθηκε στα γράμματα και στην εκκλησιαστική μουσική. Έτσι ολοκληρώνοντας τις βασικές του σπουδές, τα βήματά του οδηγήθηκαν στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης στα Χανιά από την οποία αποφοίτησε το 1954.
Το 1957 παντρεύεται την Όλγα Μετζάκη Γραμματέα της Κοινότητας, με την οποία αποκτούν πέντε υιούς: τον Εμμανουήλ, τον Στυλιανό, τον Ανδρέα, τον Γεώργιο και τον Νικόλαο.
Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 18 Ιανουαρίου 1958 όπου έλαβε και το όνομα Αθανάσιος από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κυρό Ευγένιο και πρεσβύτερος την επόμενη ημέρα 19 Ιανουαρίου 1958 υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κυρό Ευγένιο.
Μετά από 14 χρόνια ιεροσύνης στην Κρήτη εισάγεται στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973. Έρχεται στην Αθήνα και διορίζεται Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Στυλιανό Γκύζη.
Ο π. Αθανάσιος διακόνησε συνολικά 63 χρόνια το Ιερό Θυσιαστήριο εκ των οποίων τα 50 στην Ενορία Αγίου Στυλιανού Γκύζη. Διακρίθηκε για την πολλή μεγάλη αφοσίωση στην ενοριακή ζωή πάντα εργατικός, φιλακόλουθος και ανεξίκακος. Ήταν ως θεολόγος γνώστης των αληθειών της πίστης μας γι’ αυτό και καλός ιεροκήρυκας. Προσπαθούσε πάντα να εφαρμόσει στην πράξη τον λόγο Του Κυρίου «εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» αναγείροντας πενταόροφο κτίριο για φιλοξενία εμπερίστατων γεροντισσών. Όνειρό του ήταν η ανέγερση και δεύτερου κτιρίου φιλοξενίας για άνδρες.
…Διό σέ ἱκετεύομεν, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, τόν δοῦλον σου Αθανάσιον Πρεσβύτερον, ἀδελφόν καί συλλειτουργόν ἡμῶν γενόμενον, τόν ἐπ’ έλπίδι ζωής αἰωνίου κοιμηθέντα, ἐν κόλποις Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ καί Ἰακώβ ἀνάπαυσον. Καί ὥσπερ ἐπί τῆς γῆς ἐν τῇ Ἐκκλησία σου λειτουργόν αὐτόν κατέστησας, οὕτω καί ἐν τῷ οὐρανίῳ σου θυσιαστηρίῳ ἀνάδειξον, Κύριε.
Ἐπί ἀνθρώπων πνευματικῇ ἀξία κατακοσμήσας, ἐπί ἀγγέλων τῇ σῇ δόξῃ ἀκατάκριτον πρόσδεξαι. Αὐτός ἐπί τῆς γῆς τήν ζωήν αὐτοῦ ἐδόξασας, αὐτός δέ καί τήν ἔξοδον τοῦ βίου αὐτοῦ ἐν τῇ εἰσόδῳ τῶν ἁγίων σου ποίησον, καί τό πνεῦμα αὐτοῦ μετά πάντων τῶν ἀπ’ αἰώνως εὐαρεστησάντων συναρίθμησον. Ἀμήν.
Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχή του…
Να έχουμε την Ευχή Του!
π. Αντώνιος Μπεζαΐτης
"Θωρω στσ' Ασκούς την κορυφή κι είναι μαυροντυμένη.. ένας μεγάλος Κρητικός στον Άδη κατεβαίνει.
Μα δε θα κάτσει εκειά πολύ, ειν' η πρεπια ντου άλλη..
τον ανημενει ο Θιος ψηλά, δεξά του να τον βάλει.." (Θ.Γ., σήμερο)
Καλοστραθια σου, παπά.. μας ανέθρεψες σωστά!
καλό παράδεισο! (Andreas Giakoumakis)
